เขาที่เพิ่งเจอ หรือ เธอที่มาก่อน I'm sorry

     



    ฉัน ทำผิดกับผู้ชายคนนึงที่รักฉันมากและฉันก็ผิดที่ไปรักคนที่มีเจ้าของแล้ว หลายๆคนคงจะประนามฉันแต่ให้ทำไงล่ะ ความรัก มันอยู่เหนือเหตุผล มันอยู่ที่ใจ จะให้ห้ามใจหนะหรอ ยากนะมากด้วย ฉันอยากจะขอโทษคนที่รักฉันซึ่งมันทำให้จ็บปวดมาจนถึงทุกวันนี้ถึงเขาจะให้อภัยแต่มันก็ไม่สาสมกับสิ่งที่ฉันทำลงไปหรอก เพราะฉันมันเลวไม่สมควรได้รับการยกโทษใดๆหรอก

        5 ทุ่ม คืนวันที่ 7 พฤศจิกายน ค.ศ.20xx สองปีที่แล้ว
“อันผิง พรุ่งนี้ไปส่งเราไปสมัครเรียนพิเศษหน่อยสิ”
“อ่อได้สิๆไม่มีปัญหา”
“เราชอบอันผิงนะ คบกับเราได้มั้ย” หานั่นอะไรหนะ ขออึ้งแปป ฉันเปิดดูข้อความในมือถือที่กำลังแชตกับเพื่อนสมัยมอต้น “เสี่ยวหลง” เพื่อนในห้องที่พอสนิทกันบ้างแต่พอขึ้นมอปลายก็แยกย้ายอยู่คนละสายการเรียนถึงแม้จะอยู่โรงเรียนเดิมก็เถอะ นี่ฉันกำลังถูกสารภาพรักอยู่หรอเนี่ย
“ เอ่อ วันพรุ่งนี้จะให้คำตอบละกันนะ ฝันดี ” โอเค ตอนนี้ทำไมใจมันพองโตจัง โอ้ยเขิลอยู่ด้วย วันนี้ทั้งคืนฉันนอนไม่หลับเลย เอาวะ ลองคบดูก็ได้มั้ง…..

        ตอนเย็น ของอีกวัน ระหว่างทางเดินที่เดินกลับจากที่เรียนพิเศษไม่มีเสียงอะไรหลุดออกจากปากของพวกเราแม้แต่คำดียวโอ๊ยยอึดอัดเป็นบ้าเลยทำไมนายไม่พูดเล่ากลัวดอกพิกุลร่วงรึไง เฮ้อแล้วเราก็มาถึงห้างโฟร์สแคว์
“ตกลงจะให้คำตอบเราหรือยัง”
“คำตอบไรอ่ะ”
“อ่าวก็เมื่อวานในข้อความไง เฮ้อช่างมันเหอะเพลงมาละ”
โชคดีจังที่คาราโอเกะที่กดเพลงไว้ดังพอดี เอาวะถึงเวลาอันผิงน้อยคนนี้จะแสดงพลังความกล้าออกมา ฉันตัดสินในพิมพ์คำตอบลงในมือถือแทนTT แล้วจากนั้นระหว่างที่เสี่ยวหลงร้องเพลงอยู่ฉันก็ยื่นมือถือที่มีข้อความไว้แล้วบอกไปว่า
“อ่ะ คำตอบ” และแล้วหลังจากที่เสี่ยวหลงอ่านข้อคความ....ยิ้ม ยิ้มอยู่นั่นแหละพูดออกมาบ้างเซ่ “ขอบคุณนะ” และหลังจากนั้นเราก็ได้คบกันซะที

        มันก็ฟังดูเหมือนไม่มีปัญหาใช่มั้ยหละเราสองคนก็รักกันดีเ สี่ยวหลงเอาใจฉันทุกอย่างทะเลาะกันบ้างเป็นธรรมดาส่วนเรื่องกุ๊กกิ๊ก แน่นอนเรื่องนั้นคงหนีไม่พ้น แต่เราไม่เคยมีอะไรกันนะ ฉันยังจำได้จูบแรกของเรามันเป็นวันที่อากาศหนาวมากวันนึง ขณะที่เราไปเดทกันที่สวนสาธารณะ
“กอดเราอุ่นนะ หะ หะ”
เสี่ยวหลงพูดมันทำให้อุณหภูมิสิบกว่าองศาสูงขึ้นเกือบทะลุสามสิบองศาเลยทีเดียว
“แหมไม่อยากจะกอดเลย กอดของนายไม่อุ่นซักหน่อย”
“อันผิงเคยลองแล้วหรอ?”
“ไม่ย่ะ ไม่ลอง ไม่เอา เฮ้ บอกว่าไม่เอาไงปล่อยเลยนะ ฉวยโอกาสนี่ กรี๊ดดด ปล่อย ฮ่าๆๆๆ พอๆๆ ยอมแล้วๆ” เนิ่นนานในช่วงเวลานั้นจากที่หน้าของเราวางอยู่บนบ่าของกันและกันก็ได้ถอยออกช้าๆลมหายใจของเสี่ยวหลงเป่าที่ข้างๆหูเลื่อนลงมาที่แก้ม สายตาของฉันจ้องมองอยู่ที่ริมฝีปากของเขาอย่างไม่สามารถละสายตาได้ เสี่ยวหลงค่อยๆหลับตาลง เอ่อคือฉันควรจะทำบ้างสินะในหนังเค้าก็ทำแบบนี้ ฉันจึงค่อยๆหลับตาลงช้าๆเนิ่นนานที่สัมผัสนุ่มๆและอบอุ่นจากริมฝีปากของเสี่ยวผิงประกบริมฝีปากของฉัน ในตอนนั้นฉันอยากจะหยุดเวลาไว้แค่ตรงนั้นจริงๆ ไม่น่าเชื่อว่าฉันจะทรยศต่อความรักที่เขามีต่อฉันและซื่อสัตย์กับฉัน ทำร้ายเขาได้ลงคอ
และคนที่ทำให้ฉันทรยศเสี่ยวหลงหนะหรอ เขาอยู่นั่นไง คุณครูอู๋เจ้าหมิง คนที่ทำให้ฉันแทบคลั่งตายเมื่อเจอหน้าและเขากำลังมองมาทางนี้

****จบตอนแรกแล้วโปรดติดตามตอนต่อไปนะคะ เรื่องกำลังเข้มข้นเลยแหละ ขอบคุณค่า*****
credit ภาพจาก เว็ป เด็กดี และเว็ปไซต์ต่างๆค่ะ